Happy 35th Birthday to ' Jonny Buckland ' of Coldplay
جاناتان مارک باکلند، 11 سپتامبر سال 1977 در ایزلینگتن، واقع در شمال لندن متولد شد. خانواده باکلند وقتی جان 4 ساله بود به Pantymwyn ولـز مهاجرت کردند و او دوران کودکی و نوجوانی ـش را در آنجا گذراند. جانی از 11 سالگی تحت تعلیم یک استاد موسیقی مـرموز که محلی ها او را با نام 'Madigan' می شناختند، شروع به یادگیری گیتار کرد. جرج هریسون، جیمی هندریکس و گروه های استون روزز، رایـد و مای بلادی ولنتاین از بزرگترین منابع الهام برای جانی بودند.
جانی در کالج دانشگاهی لندن (University college of London - UCL) تحصیلاتش را در رشتـه ستاره شناسی و ریاضیات ادامه داد. او در همان هفته اول ورودش به دانشگاه با کریس مارتین (فرانتمن کلدپلی) آشنا شد و قبل از ملاقات با دو عضو دیگر کلدپلی (گای بریمن و ویل چمپیون - که در همان دانشگاه مشغول تحصیل بودند) به دوستان صمیمی تبدیل شدند. با اینکـه کریس مارتین نیروی پیشران کلدپلی است، اما استایل گیتارنوازی اتمسفریک جانی، که به عقیده عده ای بی شباهت به سبک 'اِج' (The Edge - گیتاریست گروه U2) نیست، جـزء لاینفک آهنگ های کلدپلی است. فندر تله کستر، وینتیج فندر جـَز مستر، گیبسون لس پال دلوکس و یک گیتار دوازده سیمـه ریکن بکر (Rickenbacker) از جمله گیتارهای مورد علاقه جانی هستند.
جانی کـه پدرخوانده ی اَپـِل مارتین - دختر کریس مارتین - هم هست، هم اکنون با همسرش 'Chloe Lee-Evans'، دختر پنج ساله شان - Violet - و پسر یک ساله شان - Jonah - در تافنل پارک (Tufnell Park) لندن زندگی می کنند.
"هجومی از خون به مغز" دومین آلبوم استدیویی گروه بریتانیایی کلدپلی است کـه ده سال پیش در چنین روزی منتشر شـد. کلدپلی در آن برهه زمانی یک گروه معمولی سبک آلترنتیو راک / سافت راک محسوب میشد که به لطف موفقیت اولین آلبومشان - Parachutes (چترهای نجات) - به شهرت اندکی رسیده بودند. در حالـی که رسانه ها و دوستداران موسیقی تمام توجه خود را معطوف بـه آلبوم های تازه گروه های مطرح این سبک مثل U2 - آلبوم All That You Can't Leave Behind - ، ریدیوهد - آلبوم Amnesiac - ، و آلبوم افسانه ای گروه میوز - Origin of Symmetry - کرده بودند، به نظر نمی رسید که کلدپلی توان قد علم کردن در این عرصه را داشته باشد. با این حال، دنباله ی Parachutes در تاریخ ۲۶ آگوست سال ۲۰۰۲ منتشر شد و منتقدین و طرفداران حتی گرم تر از Parachutes از آن استقبال کردند.
شالوده آلبوم را سینگل های "گیتار-پاپ" - In My Place -، قطعه های احساسی - The Scientist, Amsterdam - و آهنگ های آکوستیک - Green Eyes, Warning Sign - تشکیل می دهند. با این وجود ملودی های "اپیک راک" شبـه U2 که درنخستین آهنگ آلبوم - Politik - به گوش می رسید یا آهنگ Clocks که با اصوات سینث سایزر پیش میرفت و گیتار گوش خراش A Whisper نشان دهنده این بودند که کلدپلی خودش را به تم آکوستیک آلبوم اولش محدود نکرده است. همچنین در این آلبوم استفاده به مراتب بیشتری از پیانو صورت گرفته که در آن برهه زمانی که در اکثر آهنگ های موفق گیتار نقش اصلی را ایفا می کرد، نکته تازه و بدیعی بود. آهنگ Clocks که حول محور یک ریف پیانو تکرار شونده میچرخه و در آخرین لحظات و با اصرار مدیر برنامه های گروه، فیل هاروی، به آلبوم اضافه شد، از موفق ترین آهنگ های کارنامه کلدپلی هست که یک جایزه گرمی را هم برای گروه به ارمغان آورد. خود آلبوم در مراسم گرمی سال ۲۰۰۳ توسط هیئت داوران به عنوان بهترین آلبوم آلترنتیو راک انتخاب شد و لید سینگل "In My Place" هم جایزه بهترین آهنگ اجرا شده توسط یک گروه را دریافت کرد. کلکسیون افتخارات ARoBttH به همین محدود نمیشه و از جمله افتخارات دیگه اون میشه به جایزه آلبوم سال مراسم بریت اواردز و دریافت لقب بهترین آلبوم سال مجله Q (در سال ۲۰۰۲) اشاره کرد. این آلبوم در لیست " ۱۰۰ آلبوم برتر دهه " مجله Rolling Stone در مکان ۲۱ ـم و در لیست " ۵۰۰ آلبوم برتر تاریخ " همین مجله در جایگاه ۴۶۶ ـم قرار گرفته است.
(سینگل های آلبوم، در جهت چرخش عقربه های ساعت:
In My Place, Clocks, Scientist, God Put a Smile Upon Your Face)
عکس روی جلد آلبوم هم که توسط Sølve Sundsbø طراحی شده، داستان جالبی دارد. Sundsbø در اواخر دهـه ۹۰ از سوی یک مجله مد و برای طراحی "چیزی که حس تکنولوژی رو القاء کنـه، چیزی کاملا سفید" استخدام شد. Sundsbø که به دنبال خلق تصویری منحصر به فرد و کاملا یگانه بود، پیشنهاد تصویر بردای با یک اسکنر سه بعدی رو داد. مدلی که برای عکس گرفتن انتخاب شده بود کاملا با رنگ سفید گریم شد، چون Sundsbø عقیده داشت نتیجه کار در این حالت بهتر خواهد شد. مدل مذکور در هنگام عکس برداری شنلی رنگی پوشیده بود و از اونجایی که اسکنر قادر به تشخیص رنگ ها نبود، زائده هایی میخ مانند را جایگزین آن ها کرد. همچنین به خاطر محدودیت های دستگاه، فقط از گردن به بالای مدل در عکس مشخص بود. Sundsbø که از نتیجه کار چندان راضی نبود، عکس ها را پیش سردبیر مجله برد که بر خلاف Sundsbø به شدت به عکس ها علاقه نشان داد و در یکی از شماره های مجله آن را به چاپ رساند. کریس مارتین (فرانتمن کلدپلی) این عکس را در مجله دید و از Sundsbø برای استفاده از تصویر به عنوان عکس روی جلد دومین آلبومشان کسب اجازه کرد. تصویر روی جلد سینگل ها هم به همین روش و این بار با استفاده از 4 عضو کلدپلی به جای مدل، طراحی شد. (موهای گای بریمن -بیسیست گروه- که در اون دوران فرفری بود روی جلد سینگل God Put a Smile Upon Your Face به خوبی مشخصـه)
***
آلبوم رو می تونید از لینک های پایین با بالاترین کیفیت دانلود کنید :
